Συνήθως τα ακίνητα που βαρύνονται με αναγκαστική απαλλοτρίωση για αρχαιολογικούς σκοπούς βρίσκονται είτε σε κηρυγμένο αρχαιολογικό η εντός Ζώνη Α και δεν οικοδομούνται .Η αποζημίωση που επιδικάζεται για ένα μη οικοδομήσιμο οικόπεδο είναι πενιχρά. Όμως δε στην περίπτωση αυτή σύμφωνα δε και με την πάγια νομολογία του Α.Π , 1898/1999 ΑΠ (316524) (ΕΕΝ 2001/480)Τρ. πληροφ. Νόμος που επί λέξει αναφέρει…….. « σε περίπτωση αναγκαστικής απαλλοτριώσεως ακινήτου, που βαρύνθηκε με τέτοιους περιορισμούς, η αποζημίωση πρέπει να είναι πλήρης, όπως ορίζεται στο άρθρο 17 παρ. 2 του Συντάγματος, για τη διάγνωση δε της πραγματικής αξίας του απαλλοτριούμενου κατά τον κρίσιμο χρόνο, σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 1 εδ. βν.δ. 797/1971, θα συγκριθεί αυτό με πλησιόχωρα ομοειδή ακίνητα που δεν βαρύνονται με τέτοιους περιορισμούς, ή, αν βαρύνονται, θα εκτιμηθούν αυτά σαν ελεύθερα, αφού παρακολουθούνται από ισόποση αξίωση αποζημιώσεως για τον περιορισμό που τα βαρύνει. Κατά μείζονα λόγο η αποζημίωση του απαλλοτριούμενου πρέπει να είναι πλήρης και για τη διακρίβωση της αξίας του να συγκρίνεται με παρακείμενα ομοειδή ακίνητα, και όταν αυτό δεν υποβλήθηκε στους παραπάνω περιορισμούς αλλ απλώς απαλλοτριώθηκε αναγκαστικά για την προστασία, συντήρηση και ανάδειξη αρχαίων (Ολ. Α.Π. 3/1996)» συνάγεται ότι η αποζημίωση πρέπει να είναι πλήρης και δεν επηρεάζεται από την απαγόρευση ανοικοδόμησης του ακινήτου λόγο αρχαιολογικών δεσμεύσεων.
